Januari 2025
Terugblik: Barbara Pravi
Dinsdagavond 28 januari. Het is donker en het regent als wij, Nel en ik, 10 over zes parkeren aan de A.P. van Neslaan. Lekker op tijd. Vanavond gaan wij voor de eerste keer mee met het Nut en dan wil je niet te laat zijn. Door het vervormde beeld van de regendruppels op de voorruit zien we toch her en der wat achterlichten branden, we zijn zeker niet de eersten. Kwart over zes precies rijdt een touringcar met een grote toekan erop voorbij. Na twee minuten is hij terug en de omgeving komt tot leven. Lichten gaan uit, portieren open en paraplu’s worden opgestoken. Op naar de bus, een enkeling zelfs door het natte gras. Menig bekende groetend zoeken we naar een plekje. De secretaris telt, het licht wordt gedempt, de motor gestart en dan zijn we op weg naar Rotterdam voor een optreden van Barbara Pravi. De op zachte toon gevoerde gesprekken zoemen door de bus en ik geniet van het uitzicht.
Ruim op tijd worden we voor de ingang van de Doelen afgezet. Kopje koffie, praatje hier, gesprekje daar en dan op naar de grote zaal die snel volloopt met zo’n 2000 man.
Even na achten komt “ze” op. Uitsluitend vocaal brengt ze de eerste zinnen van ‘voila’. Dan zet de band in brengt ze het nummer zoals we dat kennen. Het is het begin van een wervelende avond. Voor wie gekomen is voor een rustig avondje franse chansons komt bedrogen uit. In hoog tempo het ene na het andere nummer met op vuurwerk gelijkende lichteffecten en een band die het gebouw van tijd tot tijd doet trillen. Geen pauze maar toch bijna ongemerkt een aantal kostuum wisselingen. De finale gaat in knallend rood, van afstand bezien leek het weinig om het lijf te hebben. Na de “nanut” de bus in. De secretaris telt en het lijkt wel of de dynamiek van het podium ook is ingestapt. De gesprekken zijn talrijker en op duidelijk waarneembaar luidere toon. Tegen twaalven stappen we uit aan de A.P. van Neslaan.
Dank aan de organisatie, op naar het volgende evenement.
Met groet Peter Kalkman
